Nakrętki na wylot lufy AK i AKM

Dziś porównany nakrętki zajadające się u wylotu lufy w polskich karabinkach AK i AKM.
Na odcinku lufy pomiędzy podstawą muszki a wylotem, znajduje się gwint (prawy), który mocuje nakrętkę. Dodatkowo jej położenie ustala zatrzask, w postaci trzpienia podpartego sprężyną, umieszczony w podstawie muszki.

Typ pierwszy
Wykonana z oksydowanej stali. Posiada cztery podcięcia dla zatrzasku. Są na niej też dwie równolegle zeszlifowane powierzchnie umożliwiające uchwycenie nakrętki kluczem. Ten typ nakrętki pojawia się wraz z kbk AK oraz wczesnej produkcji AKM.

Typ drugi
Wykonana ze stali malowanej na czarno. Jest nie symetryczna i posiada tylko jedno podcięcie dla zatrzasku ustalającego by nakrętka ustawiła się na broni w odpowiedniej pozycji. Pełnie ona bowiem poza funkcje ochrony końca lufy i gwintu również funkcje kompensatora podrzutu.
Nakrętki tego rodzaju pojawiają się w dokumentach w 1972 wraz z pojawieniem się AKMS. Są zamienne z wcześniejszym typem nakrętek.

Odrzutnik do strzelanie nabojami ślepymi
Wykonany ze stali, wykończony na srebrny kolor. Posiada masywną w porównaniu z nakrętkami budowę. Mamy więcej, bo aż osiem, nacięć pod zatrzask zabezpieczający. Moletowane boki a od czoła nacięcie pod wkrętak ułatwiające montaż i demontaż urządzenia na broni. W przeciwieństwie do wcześniej przedstawionych nakrętek, które były nowe ta jest używana i wewnątrz posiada ślady osady korozyjnego. Zakładano ją na wylot lufy podczas używania amunicji pozoracyjnej w celu zapewnienia działania automatyki broni. Wewnątrz nakrętki znajduje się kryza zmniejszająca prędkość wylotową gazów z przewodu lufy.

Polskie pasy nośne do AK i AKM

W tym materiale postaram się przedstawić i porównać ze sobą modela pasów używanych w WP do karabinków AK i AKM.
Nie będą tu uwzględnione nowoczesne pasy, ale tylko klasyczne dwupunktowe pasy wojskowe polskiej produkcji.
Zaczniemy od przedstawienie każdego z pasów w kolejności od najmłodszego do najstarszego a następnie do porównania ich budowy.

Typ trzeci

Ten model pasa do "kałacha" kojarzy większość osób.
Wykonany z taśmy parcianej z tworzywa sztucznego. Z jednej strony zaszyta klamra do regulacji długości pasa. Z drugiej zamocowane trzema nitami metalowe okucie mocujące d-ring z nawleczonym karabinkiem (karabinka nie trzeba zdejmować w celu zamocowania pasa na borni, ale nie wszyscy o tym wiedzą). Po środku skórzana szlufka. Na pasie który posiadam nie ma żadnych sygnatur czy pieczęci.

Typ drugi

Bardzo podobny do wcześniej omówionego. Różnica polega na tym co zamocowano do metalowego okucia. W tym wypadku specyficznie ugięty z drutu pierścień na którym mocuje się skórzany troczek z klamrą z bolcem i zapina się go do broni tworząc pętlę. Na pasie znajdują się pieczęcie dwie okrągła i kwadratowa nie są czytelne. Jest również data produkcji, bez wyraźnej ostatniej cyfry: 197x

Typ pierwszy

Wykonany w przeciwieństwie do swoich następców z naturalnej taśmy parcianej. Ten na zdjęciach jest wyblakły ale w okolicy zaszycia skóry prześwitują chyba resztki pierwotnego koloru - charakterystycznego dla elementów z naturalnej taśmy parcianej odcienia jasnej zieleni, takiego samego jak n.p. na szelkach "dusicielkach". Kalmara ma taka samą wielkość, jak w późniejszych pasach, ale otwarty profil. Bez tego nie założylibyśmy pasa na do broni. Ponieważ drugi koniec jest zbyt gruby i duży. Został obszyty skórą, która mocuje klamerkę z bolcem i skórzaną taśmę. Za ich pomocą, których przypinamy koniec pasa do bączka w broni. Podobne zakończenie ma pas do rkm D, patrząc dalej korzeni pomysłu można szukać w pasach do PPSz.41 i PPS.43 gdzie wedle podobnej zasady mocowano pasy, jednak w detalach rozwiązanie wyglądało inaczej. Pas jest bogato sygnowany widać na nim rok produkcji 1961, 11 w owalu - F.B. Radom, i nie do końca czytelną kwadratowa pieczęć.

Porównanie różnic

Mocowanie do broni

Klamry

Szlufki

Długość pasów
Jeśli weźmiemy sama długość taśmy parcianej, to dla pasów drugiego i trzeciego typu jest taka sama. Pas pierwszego typu jest o kilka centymetrów krótszy.